- əjdaha
- is. <fars.>1. Ağzından od püskürən, insan və heyvanları udan, qanadlı nəhəng, ya ilan şəklində təsəvvür olunan mövhum bir heyvan. Yeddibaşlı əjdaha (nağıllarda). – <Nağılların qəhrəmanları> divlərlə, əjdahalarla pəncə-pəncəyə gəlib vuruşar, hər cür çətin şeyə qalib gələrdilər. M. Rz.. Əjdaha kimi. . . – təşbeh məqamında. Saat on iki tamamda buxar arabası acıqlı əjdaha kimi Balaxanı tərəfdən gözlərini ağardaraq nərə vurmağa başladı. S. M. Q.. <Həmzə:> Üç nəfər əjdaha kimi oğlum var. C. C..2. məc. Çox qüvvətli, iri, heybətli, qorxmaq bilməyən adam haqqında; pəhləvan. O, lap əjdahadır. – <Aslan bəy:> . . Əjdahadır, əjdaha. Bu saatda tərəzinin bir gözünə 15 öküz qoysalar, Tarverdini vermərəm. . C. C.. Səmədin gözünə əvvəl əjdaha kimi görünən Nadir, indi bu cür sadə və yumşaq danışıqdan sonra bütün əzəmət və məhəbbətini itirdi. B. T.. <Mirzə Cəmil:> Ataşı Kəngərli kimi əjdahaya tuş elədim. Ə. Vəl..◊ Əjdaha bürcü astr. – Böyük Ayı bürcü ilə Kiçik Ayı bürcü arasında, göyün şimal yarımkürəsində olan bürc.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.